Aktywny artystycznie od blisko 25 lat pianista jazzowy, kompozytor, aranżer i pedagog Wojciech Majewski, to jeden z niewielu polskich muzyków z ogromnym powodzeniem realizujących się równolegle na polu muzyki klasycznej i jazzu.
Syn cenionego trębacza jazzowego Henryka Majewskiego, fonograficznie zadebiutował albumem "Grechuta" (2001), który zwrócił uwagę na młodego artystę nie tylko miłośników jazzu ale też krytyki.
W kolejnych latach w kategorii muzyki jazzowej Wojciech Majewski aż pięciokrotnie nominowany był do najbardziej prestiżowej w Polsce Nagrody Fonograficznej Fryderyk.
Współpracował z takimi artystami jak m.in. Joe La Barbera, Palle Danielsson, Jan Ptaszyn Wróblewski, Tomasz Szukalski, Zbigniew Namysłowski i Henryk Miśkiewicz, czy Ewa Bem, Stanisław Soyka i Grzegorz Turnau.
Równolegle z sukcesami jazzowymi, artysta dał się poznać jako znakomity pianista klasyczny doskonale odnajdując się w repertuarze złożonym z kompozycji Aleksandra Skriabina, nagrywając bestsellerowy album "Wojciech Majewski gra Skriabina" wydany w 2015 roku przez Polskie Radio.
Rok 2020 przynosi pierwszą jazzową płytę pianisty nagraną w konwencji: solo piano.
Album "Przemiana" to zbiór własnych kompozycji pianisty powstałych na przestrzeni kilkunastu lat, oraz fortepianowe transkrypcje utworów z dorobku Cole Portera, Jana Garbarka i Davida Raksina, ale też Steviego Wondera i Davida Bowie.
Premiera płyty: 15 maja.
Robert Ratajczak
____________________________________________
Wojciech Majewski: Przemiana
CD 2020, Soliton SL 690-2
program:
1. Sam
2. Lato 2007
3. Nadświadomość
4. True love
5. Przemiana
6. Sylvia
7. Tall tear trees
8. Love light in flight
9. An occasional dream
10. I'm deranged
____________________________________________
materiały prasowe:
„PRZEMIANA”
nowa solowa płyta wirtuoza fortepianu
Wojciecha Majewskiego
„Przemiana” to druga solowa płyta Wojciecha, lecz pierwsza jazzowa. W roku 2015 ukazała się bowiem płyta z muzyką klasyczną – „Wojciech Majewski gra Skriabina". Spotkała się ona z entuzjastycznymi recenzjami. Słynny skrzypek Nigel Kennedy napisał m.in.: „Najnowszy album Wojciecha Majewskiego zawierający wybór kompozycji Skriabina dowodzi raz jeszcze, że Maestro Majewski jest zapewne najważniejszym polskim pianistą naszych czasów. Podobnie, jak na swoich wcześniejszych płytach, Wojciech Majewski prezentuje się tu jako poeta fortepianu, któremu znakomita technika pozwala podążać drogą zawsze wytyczoną wpierw przez jego wrażliwość i wyobraźnię artystyczną. Żaden koneser muzyki nie powinien pominąć tej płyty”.
O repertuarze albumu „Przemiana”
Solowa muzyka pianistyczna zawsze była ważną częścią mojego muzycznego życia. Zarówno jeśli chodzi o muzykę klasyczną, co jest sprawą oczywistą, jak też w dziedzinie jazzu, co nieco mniej oczywiste. Granie solo zawsze było dla mnie źródłem dużej satysfakcji i to satysfakcji specyficznej, innej niż ta, która płynie z muzykowania zespołowego. Tego typu konwencja zawsze stanowiła też sporą część słuchanej przeze mnie muzyki co wynikało z fascynacji fortepianem, jego olbrzymimi możliwościami fakturalnymi i wyrazowymi.
Na każdej z moich dotychczasowych płyt były obszerne fragmenty solowe a nawet osobne utwory tego typu takie jak „Pamięci Strawińskiego” czy „Pożegnanie 2005”. Pozycją w całości utrzymaną w tej konwencji był album „Wojciech Majewski gra Skriabina”. Był to jednak krążek o charakterze czysto klasycznym tak więc „Przemiana” to moja pierwsza solowa płyta jazzowa.
Połowę repertuaru albumu stanowią kompozycje autorskie powstałe na przestrzeni ostatnich trzynastu lat. Większość z nich była już wykonywana na koncertach. Dystans czasowy spowodował, że kształt tych utworów ulegał przemianom. Pozostałe 50 procent to w większości piosenki a ich wybór jest nieprzypadkowy. Kryterium selekcji nie stanowiła jednak jedynie fascynacja danym utworem czy artystą. Równie istotna była weryfikacja lubianej kompozycji w praktyce improwizatorskiej i sprawdzenie zasadności dokonania fortepianowej transkrypcji. Nie zawsze bowiem przyjemność jaką daje zagranie lubianego utworu równoznaczna jest z szansą na indywidualne, kreatywne potraktowanie materiału - a dopiero to nadaje sens przetwarzaniu udanego przecież oryginału.
Stevie Wonder to jedna z ważniejszych dla mnie muzycznych postaci. Piosenka „Love light in flight” pochodzi z płyty „Woman in red” (1984), którą darzę szczególnym sentymentem. Podczas gdy Wondera słucham od czasów dzieciństwa, David Bowie to fascynacja ostatnich siedmiu lat. Nietypowy i inspirujący sposób komponowania stanowi istotną część jego wszechstronnej, barwnej osobowości artystycznej. „An occasional dream” to bardzo wczesna ballada miłosna z lat 60-tych, natomiast „I'm deranged” to fragment industrialnej płyty „Outside” (1995) i niepokojący dodatek do ścieżki dźwiękowej filmu „Zagubiona autostrada” Davida Lyncha. Jan Garbarek - jeden z moich ulubionych tenorzystów, artysta o potężnym, charakterystycznym tonie, jest także ciekawym, oryginalnym twórcą. Koncertowe wersje jego „Tall tear trees” zawsze brzmiały dla mnie szczególnie przejmująco. David Raksin - ważny kompozytor „złotej ery Hollywood”, muzyczny współpracownik Charlie Chaplina - zapisał się w historii jazzu głównie jako autor filmowego tematu „Laura”, który stał się popularnym standardem. Jest także twórcą ballady „My love and I”, którą genialnie wykonywał Coleman Hawkins. Jego kreacja zainspirowała mnie do pracy, której rezultat znalazł się na albumie „Tribute to Henryk Majewski”. Na potrzeby „Przemiany” opracowałem tytułowy temat autorstwa Raksina z nieco zapomnianego, kontrowersyjnego obrazu „Sylvia” (1965). „True love” - z filmu „High society” (1956) - to ostatni hit legendarnego Cole Portera. Bing Crosby z towarzyszeniem Grace Kelly w niezapomniany sposób wykonał ten stonowany, posągowy i marzycielski jednocześnie przebój poruszający odwieczny temat idealnej, czystej miłości.
Wojciech Majewski
Wojciech Majewski to jeden z najwybitniejszych polskich pianistów. Jest wirtuozem wykonującym zarówno jazz jak i muzykę klasyczną. Ponadto dał się poznać jako ciekawy, oryginalny kompozytor. Pochodzi z rodziny o bogatych tradycjach muzycznych. Jego ojciec Henryk Majewski to jedna z najważniejszych postaci polskiego jazzu.
Ukończył warszawską Akademię Muzyczną im. F.Chopina w klasie fortepianu. W roku 2001 ukazała się pierwsza firmowana przez niego płyta „Grechuta”, zawierająca jazzowe interpretacje kompozycji polskiego piosenkarza. Album spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem ze strony krytyki, publiczności, jak też środowiska artystycznego. W roku 2003 ukazała się druga płyta artysty zatytułowana „Zamyślenie”. Krążek ten zdominowały oryginalne kompozycje lidera. Album otrzymał przyznawaną bestsellerom wydawniczym nagrodę As Empiku 2003 w kategorii Polski Jazz. Pierwsze dwa albumy artysty, podobnie jak trzecia całkowicie autorska pozycja „Opowieść” (2009), zostały dostrzeżone przez branżę muzyczną czego wyrazem było 5 nominacji do nagrody Fryderyk w kategoriach: jazzowy album roku i muzyk jazzowy roku.
Jesienią roku 2006, nakładem wydawnictwa „Znak” ukazała się bestsellerowa książka autorstwa Majewskiego zatytułowana „Marek Grechuta- Portret artysty”.
W roku 2008 skomponował „Suitę na wiolonczelę, fortepian i orkiestrę smyczkową”, wykonaną wspólnie z Andrzejem Bauerem i orkiestrą „Aukso” pod batutą Marka Mosia. W roku 2014 pianista wziął udział w obchodach „Roku Jana Karskiego” z dużym powodzeniem wykonując „Koncert fortepianowy” Henryka Warsa z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej. W roku 2015 ukazał się album „Wojciech Majewski gra Skriabina”. W roku 2016 wytwórnia Sony Music wznowiła album „Grechuta” wzbogacając oryginalny materiał o nagrania dodatkowe. Reedycja zbiegła się z piętnastoleciem premiery płyty. Wydawnictwo zebrało świetne recenzje prasowe i gościło na liście bestsellerów salonów Empik. W roku 2016 pianista wziął udział w nagraniu płyty „Tribute to Henryk Majewski”, która w roku 2017 otrzymała nagrodę Fryderyk w kategorii ‚”Jazzowy album roku”. Jesienią 2017 ukazał się kolejny album artysty „Nie było lata”, w nagraniu którego udział wzięła liczna grupa gwiazd polskiej sceny w tym – Magda Umer, Stanisław Soyka, Wiesław Komasa, Zbigniew Zamachowski, czy Janusz Szrom.
Majewski występował z wieloma znakomitymi artystami takimi jak: Tomasz Szukalski, Jan Ptaszyn Wróblewski, Zbigniew Namysłowski, Joe La Barbera, Henryk Miśkiewicz, Palle Danielsson, Andrzej Bauer, Stanisław Soyka, Ewa Bem, Wiesław Komasa i inni. Dokonał wielu nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych. Koncertował w Niemczech, Izraelu, USA, Francji, Rosji, we Włoszech. Występował na prestiżowych festiwalach takich jak: Jazz Jamboree, Jazz nad Odrą, Warszawa Singera czy Jazz Open w Stuttgarcie. Występ na tym ostatnim ukazał się na płycie DVD - „Best of Jazz Open 1998”.
