Wiolonczela to instrument o ogromnym potencjale w zakresie brzmienia i wyrazu. To także instrument, po który wciąż sięgają zarówno współcześni kompozytorzy jak muzycy wywodzący się z rozmaitych środowisk muzycznych, niekoniecznie związanych z filharmonią.
Wobec ogromu rozmaitych nagrań wiolonczelowych realizowanych w ostatnich latach, coraz trudniej trafić na pozycje wzorcowe, a jednocześnie wyjątkowe czy wręcz wybitne.
Kontynuacją tego wydawnictwa jest wydana w tym roku płyta "Polish Cello 2", zawierająca Koncert wiolonczelowy No.2 Grażyny Bacewicz oraz Koncert na wiolonczelę i orkiestrę No.2 Krzysztofa Pendereckiego.
Romanowi Jabłońskiemu towarzyszy Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia i Telewizji pod dyr. Tadeusza Strugały i Jerzego Katlewicza.
Robert Ratajczak
______________________________________________________
Roman Jabłoński: Polish Cello 2
CD 2020, DUX 1605
program:
Grażyna Bacewicz - Cello Concerto No.2:
1. Allegro
2. Adagio
3. Allegro
Krzysztof Penderecki - Concerto per violoncello ed orchestra no. 2:
4. Andante con moto
5. Vivo
6. Allegro assai
7. Presto
8. Lento
9. Allegro assai
10. Variazioni I-VII
11. Finale (Vivo)
wykonawcy:
Roman Jabłoński - wiolonczela
Great Symphony Orchestra of Polish Radio and Television
dyrygenci: Tadeusz Strugała, Jerzy Katlewicz
CD 2020, DUX 1605
program:
Grażyna Bacewicz - Cello Concerto No.2:
1. Allegro
2. Adagio
3. Allegro
Krzysztof Penderecki - Concerto per violoncello ed orchestra no. 2:
4. Andante con moto
5. Vivo
6. Allegro assai
7. Presto
8. Lento
9. Allegro assai
10. Variazioni I-VII
11. Finale (Vivo)
wykonawcy:
Roman Jabłoński - wiolonczela
Great Symphony Orchestra of Polish Radio and Television
dyrygenci: Tadeusz Strugała, Jerzy Katlewicz
______________________________________________________
tekst wydawcy:
Zbiory Archiwum Polskiego Radia stanowią jedną z najcenniejszych wizytówek naszej narodowej kultury muzycznej. Już po raz kolejny mamy przyjemność zaprezentować Państwu pochodzące z tej właśnie kolekcji wybrane nagrania Romana Jabłońskiego, jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich wiolonczelistów. Niniejszy album zawiera 2 arcydzieła XX wiecznej muzyki polskiej.
Koncert wiolonczelowy nr 2 Grażyny Bacewicz powstał w 1962 roku na zamówienie światowej sławy hiszpańskiego wiolonczelisty Gaspara Cassadó. Utwór stanowi ewidentny ukłon w stronę muzyki sonorystycznej. I choć Bacewicz chwilami decydowała się na wyraźne zwroty w stronę romantyzmu czy nawet neoklasycyzmu, dzieło zdominowane jest przez różnorakie brzmieniowe klastery, silnie schromatyzowane odcinki oraz równolegle rozwijające się, autonomiczne narracje wybranych grup instrumentalnych.
Z kolei Concerto per violoncello ed orchestra no. 2 (Koncert na wiolonczelę i orkiestrę nr 2) Krzysztofa Pendereckiego został skomponowany w 1982 roku na zamówienie Filharmonii Berlińskiej oraz zadedykowany Mścisławowi Rostropowiczowi i Filharmonikom Berlińskim. Jest to jedno z najbardziej oryginalnych i rozbudowanych dzieł koncertowych polskiego twórcy, w którym nieustannie przeplatają się zarówno elementy tożsame z quasi-romantycznym myśleniem kompozytora, jak i silnie dysonujące epizody sonorystyczne.
Koncert wiolonczelowy nr 2 Grażyny Bacewicz powstał w 1962 roku na zamówienie światowej sławy hiszpańskiego wiolonczelisty Gaspara Cassadó. Utwór stanowi ewidentny ukłon w stronę muzyki sonorystycznej. I choć Bacewicz chwilami decydowała się na wyraźne zwroty w stronę romantyzmu czy nawet neoklasycyzmu, dzieło zdominowane jest przez różnorakie brzmieniowe klastery, silnie schromatyzowane odcinki oraz równolegle rozwijające się, autonomiczne narracje wybranych grup instrumentalnych.
Z kolei Concerto per violoncello ed orchestra no. 2 (Koncert na wiolonczelę i orkiestrę nr 2) Krzysztofa Pendereckiego został skomponowany w 1982 roku na zamówienie Filharmonii Berlińskiej oraz zadedykowany Mścisławowi Rostropowiczowi i Filharmonikom Berlińskim. Jest to jedno z najbardziej oryginalnych i rozbudowanych dzieł koncertowych polskiego twórcy, w którym nieustannie przeplatają się zarówno elementy tożsame z quasi-romantycznym myśleniem kompozytora, jak i silnie dysonujące epizody sonorystyczne.
