Paweł Łukaszewski zaliczany jest do tuzów współczesnej muzyki sakralnej, a jego język muzyczny określić można mianem antymodernizmu lub „nowości zakorzenionej w tradycji”.
Choć dorobek kompozytora obejmuje zróżnicowany repertuar, to właśnie utwory o tematyce religijnej zdają się być jego znakiem rozpoznawczym.
Twórca, za wzór mając m.in. wokalno-instrumentalne dzieła Gustawa Mahlera i Henryka Mikołaja Góreckiego, czyni w symfoniach celem nadrzędnym wyraziste i sugestywne przekazanie przesłania płynącego z głębi tekstu.
Obie symfonie zamieszczone na płycie "Symphoniae Sacrae 1", cechuje rozmach aparatu wykonawczego.
Pierwsza, pełna dramatycznych kontrastów jest deklaracją wiary w opiekę Bożej Opatrzności.
Druga, pulsuje stale zmieniającym się rytmem i metrum; próżno w niej szukać kontemplacji i modlitwy, jej tekst nawołuje przecież „śpieszmy się kochać”.
Symfonie to dzieła przejmujące w wyrazie, który spotęgowany jest pełną ekspresji interpretacją znakomitych solistów, chórów i orkiestry.
tekst wydawcy
