"Visions of Phaedrus", oszałamiający debiut basisty i kompozytora Timothy'ego Nortona, wprowadza do świata jazzu nowy, żywy, muzyczny głos.
Bogaty i zróżnicowany w brzmieniu i podejściu album obejmuje pełen zakres ludzkich doświadczeń, zagłębiając się czasami w ideały sztuki i więzi międzyludzkie, a także z całego serca celebrując przyziemne, a nawet śmieszne aspekty codziennego życia.
Norton czerpał inspirację z jednego z najbardziej wpływowych na świecie tekstów wszechczasów: "Fajdros" Platona.
Ustawiona jako dialog między Sokratesem a ateńskim arystokratą Fajdrosem, wyobrażona dyskusja Platona między dwoma umysłami bada samą naturę miłości, pożądania i prawdy, a rozmowa między dwoma przyjaciółmi cierpliwie toczy się przez wiele tematów.
„Podoba mi się ten motyw przyjaźni, w którym można spędzać z kimś czas i pozwolić, by rozmowa stała się głęboka i poważna” — wyjaśnia Norton. „To przemówiło do mnie, gdy myślałem o niektórych z najszczęśliwszych i najbardziej znaczących wspomnieniach w moim życiu”.
Czerpiąc z tego źródła "Visions of Phaedrus" ("Wizje Fajdrosa"), podobnie swobodnie się rozwija jako rozmowa pomiędzy muzycznymi przyjaciółmi.
Rzeczywiście, jak każda dobra dyskusja "Visions of Phaedrus" poświęca czas na poruszanie ważnych tematów w muzyce, jednocześnie rozkoszując się codziennymi radościami i drobnymi niepowodzeniami codziennego życia.
Uroczysty „Ergo the Boogeyman” oddaje hołd indywidualnym zmaganiom wszystkich z osobistymi demonami, podczas gdy lirycznie tańczący walc „Kings Inn” zwalnia tempo, by zastanowić się i wyrazić wdzięczność za stabilizację, którą cieszymy się w skądinąd niepewnym świecie.
Jednak z podobnym artyzmem i wnikliwością utwory przenoszą się również w klimat ironii i przymrużenia oka: "Rafe's Windmill" czerpie inspirację po części z powtórnych obejrzeń serialu "Kroniki Seinfelda", podczas gdy „Saba Saba Bachu Bachu” wyśmiewa nadmiernie poważne tytuły niektórych piosenek, swą nazwę zawdzięczając bełkotowi wymyślonemu przez dwuletnią siostrzenicę Nortona.
„Wielu artystów stara się nadać swojej muzyce bardzo głębokie i wzniosłe przesłanie, które ma symbolizować różne rzeczy” – wyjaśnia Norton. „To ważne, ale rzeczy mogą być po prostu proste. Możemy rozmawiać o codziennych doświadczeniach w prosty sposób, a wciąż może być to głębokie”.
na podst. materiałów prasowych
Album ukazał się 4 listopada.
 |
| fot.Fully Altered Media |
Basista i kompozytor Timothy Norton pochodzi z podnóża Nowej Anglii. Przez ostatnią dekadę nazywał Nowy Jork swoim domem. Timothy często występuje w renomowanych klubach jazzowych w Nowym Jorku, takich jak Smalls Jazz Club, Bar Bayeux, The Jazz Standard czy Zinc Bar, stając się coraz bardziej wziętym sidemanem. Timothy Norton szybko zdobywa międzynarodowe uznanie. Ma na swoim koncie kilka europejskich tras koncertowych, w tym m.in. na Badajoz Jazz Festival, Madrid Jazz Festival i New York Winter Jazz Festival. Miał szczęście dzielić scenę z Johnem McNeilem, Jasonem Palmerem, Leandro Pellegrino, Ralphem Petersonem, Marianne Solivan, Jeffem Wattsem, Devą Mahal i wieloma innymi znaczącymi wykonawcami. Pracuje na wydziale Jazz at Lincoln Center, jednocześnie stając się coraz ważniejszą postacią we współczesnym muzycznym świecie.
________________________________________
Timothy Norton
Visions of Phaedrus
CD, Truth Revolution Recording Collective TRRC062
program:
1. Couple of Plebs
2. Saba Saba Bachu Bachu
3. It's Five O'Clock Somewhere
4. Rafe's Windmill
5. Baccari Rambo
6. Ergo the Boogeyman
7. King's Inn
8. Isle of Fogo
personel:
Timothy Norton - kontrabas
Josh Evans - trąbka
Jerome Sabbagh - saksofon
Leandro Pellegrino - gitara
Randy Ingram - fortepian
Kush Abadey - perkusja
________________________________________
