Nieśmiertelne utwory The Beatles od kilkudziesięciu lat inspirują muzyków jazzowych i prowokują dokonywanie rozmaitych ich transkrypcji i przeróbek.
Kompozycje spółki Lennon-McCartney, ale też George'a Harrisona i Ringo Starra, są bardzo wdzięcznym materiałem, który wyśmienicie sprawdza się w zetknięciu z jazzową improwizacją.
Z dorobkiem The Beatles zmierzyła się też międzypokoleniowa formacja zawiązana przez znakomitego perkusistę Mirosława Sitkowskiego. Muzyk obecny jest na jazzowej scenie od lat 80-tych, kiedy współtworzył grupę Heavy Metal Sextet, a w kolejnych latach mogliśmy usłyszeć go w zespole Set Off, oraz jako muzyka towarzyszącego m.in. Andrzejowi i Jerzemu Rybińskim, Piotrowi Schulzowi i Krzysztofowi Pumie Piaseckiemu.
W 2016 roku ukazał się gorąco przyjęty album "Soul Eyes" nagrany z tak znakomitymi muzykami jak Krzesimir Dębski, Janusz Skowron czy Kajetan Galas.
Po pięciu latach trafia do nas kolejna płyta zespołu prowadzonego przez Mirosława Sitkowskiego, nie bez powodu nazwana: Sitkowski Band - Two Generations.
Kompozycje spółki Lennon-McCartney, ale też George'a Harrisona i Ringo Starra, są bardzo wdzięcznym materiałem, który wyśmienicie sprawdza się w zetknięciu z jazzową improwizacją.
Z dorobkiem The Beatles zmierzyła się też międzypokoleniowa formacja zawiązana przez znakomitego perkusistę Mirosława Sitkowskiego. Muzyk obecny jest na jazzowej scenie od lat 80-tych, kiedy współtworzył grupę Heavy Metal Sextet, a w kolejnych latach mogliśmy usłyszeć go w zespole Set Off, oraz jako muzyka towarzyszącego m.in. Andrzejowi i Jerzemu Rybińskim, Piotrowi Schulzowi i Krzysztofowi Pumie Piaseckiemu.
W 2016 roku ukazał się gorąco przyjęty album "Soul Eyes" nagrany z tak znakomitymi muzykami jak Krzesimir Dębski, Janusz Skowron czy Kajetan Galas.
Po pięciu latach trafia do nas kolejna płyta zespołu prowadzonego przez Mirosława Sitkowskiego, nie bez powodu nazwana: Sitkowski Band - Two Generations.
 |
| fot.Radio Opole |
W skład zespołu wchodzą: Mirosław Sitkowski (perkusja) i jego syn, grający na gitarze Fender precision bas Maciej Sitkowski, grający na saksofonach ojciec i syn Jerzy Główczewski i Dawid Główczewski oraz pianista Tomasz Białowolski.
Do zaśpiewania dwóch utworów ("The Long and Winding Road" i "While My Guitar Gently Weeps") muzycy zaprosili młodą wokalistkę, znaną z programu The Voice of Poland Anię Byrcyn.
Tak oto na płycie zatytułowanej "Jazz Meets The Beatles", utwory Beatlesów połączyły dwa pokolenia polskich muzyków owocując programem obfitującym w ciekawe i nieszablonowe wersje takich utworów jak m.in. ballady "Norwegian Wood" i "Eleanor Rigby", czy dynamiczne "Can't Buy Me Love" i "Help".
Tak oto na płycie zatytułowanej "Jazz Meets The Beatles", utwory Beatlesów połączyły dwa pokolenia polskich muzyków owocując programem obfitującym w ciekawe i nieszablonowe wersje takich utworów jak m.in. ballady "Norwegian Wood" i "Eleanor Rigby", czy dynamiczne "Can't Buy Me Love" i "Help".
Album ukazał się 19 lipca.
Robert Ratajczak
______________________________________________
Sitkowski Band - Two Generations: Jazz Meets The Beatles
CD 2021, Radio Opole PROCDA012021
program:
1. Norwegian Wood
2. Can't Buy Me Love
3. Eleanor Rigby
4. The Long and Winding Road
5. While My Guitar Gently Weeps
6. Help
7. Come Together
8. Don't Let Me Down
9. The Long and Winding Road (instrumental)
personel:
Jerzy Główczewski, Dawid Główczewski – saksofony
Tomasz Białowolski - piano Rhodes
Maciej Sitkowski - gitara basowa
Mirosław Sitkowski – perkusja
gościnnie:
Ania Byrcyn - wokal
CD 2021, Radio Opole PROCDA012021
program:
1. Norwegian Wood
2. Can't Buy Me Love
3. Eleanor Rigby
4. The Long and Winding Road
5. While My Guitar Gently Weeps
6. Help
7. Come Together
8. Don't Let Me Down
9. The Long and Winding Road (instrumental)
personel:
Jerzy Główczewski, Dawid Główczewski – saksofony
Tomasz Białowolski - piano Rhodes
Maciej Sitkowski - gitara basowa
Mirosław Sitkowski – perkusja
gościnnie:
Ania Byrcyn - wokal
______________________________________________
"Dlaczego piosenki The Beatles znalazły się na płycie, którą mam przyjemność zaprezentować? Nie dlatego, że byłem wiernym ich wielbicielem ani nigdy też nie kolekcjonowałem płyt The Beatles. Skąd wobec tego ten a nie inny repertuaru na jazzową w założeniach płytę? Najprościej byłoby napisać, że to ponadczasowe standardy muzyki rozrywkowej, lubiane i słuchane przez miliony ludzi na świecie. Jest to zapewne część prawdy ale tylko część.
Poza faktem, że znajduję w nich częste odniesienia do bliskiego mi soulu, bluesa ale też dlatego, że forma i harmonizacja wielu z nich nawiązuje do standardów muzyki jazzowej, to najważniejszym dla mnie jest to, jakie emocje i nastroje wywołują u mnie piosenki The Beatles. Właściwie bez znaczenia jest, czy są to oryginalne wykonania czy też, jakże liczne, jazzowe interpretacje gigantów jazzu, zawsze jestem pod wielkim ich wrażeniem.
Wszystko, co napisałem powyżej skłoniło mnie do zaproponowania moich wizji ośmiu piosenek z przepastnego dorobku The Beatles i jeśli nasze wersje ich piosenek spowodują u słuchacza, choć w części tak pozytywne emocje jak u mnie, będzie to znaczyło, że mój zamysł się powiódł.
I jeszcze kilka zdań o zaproszonych przeze mnie wykonawcach.
W dwóch utworach występuje Ania Byrcyn, finalistka programu The Voice of Poland na którą uwagę zwrócił mi mój syn Maciej, grający tu na gitarze basowej jednocześnie jej kolega z roku na wydziale Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. Ania zachwyciła mnie od pierwszych dźwięków, barwa jej głosu, interpretacje soulowych utworów i osobowość sceniczna kazały mi zrobić wszystko żeby zaśpiewała choć w dwóch utworach. Chciałbym, żeby było ich więcej ale wierzę, że to dopiero początek naszej współpracy. Na basie zagrał Maciej Sitkowski co dla mnie mnie ma wartość ogromną, bo przez długie lata nic nie zapowiadało, że syn zajmie się muzyką bardziej niż tylko jako hobby. Na pianie Rhodes gra Tomasz Białowolski, któremu dziękuję nie tylko za udział w samym nagraniu, za świetne sola i wypełnianie harmonii ale też za pomoc w przygotowaniu realizacji moich pomysłów.
Na saksofonach grają podobnie jak w sekcji rytmicznej, tata i syn, Jerzy i Dawid Główczewscy. Już w 2010 r. miałem przyjemność zagrać z obu panami i byłem pod wielkim wrażeniem, jak wspaniale się uzupełniają muzycznie i jak wspaniale potrafią ze sobą „rozmawiać” na instrumentach. Ich dialogi są tej płyty wartością samą w sobie i stąd umieszczenie jako Bonusu, ballady nagranej wcześniej wersji koncertowej. Z życzeniami przyjemnego słuchania...."
Poza faktem, że znajduję w nich częste odniesienia do bliskiego mi soulu, bluesa ale też dlatego, że forma i harmonizacja wielu z nich nawiązuje do standardów muzyki jazzowej, to najważniejszym dla mnie jest to, jakie emocje i nastroje wywołują u mnie piosenki The Beatles. Właściwie bez znaczenia jest, czy są to oryginalne wykonania czy też, jakże liczne, jazzowe interpretacje gigantów jazzu, zawsze jestem pod wielkim ich wrażeniem.
Wszystko, co napisałem powyżej skłoniło mnie do zaproponowania moich wizji ośmiu piosenek z przepastnego dorobku The Beatles i jeśli nasze wersje ich piosenek spowodują u słuchacza, choć w części tak pozytywne emocje jak u mnie, będzie to znaczyło, że mój zamysł się powiódł.
I jeszcze kilka zdań o zaproszonych przeze mnie wykonawcach.
W dwóch utworach występuje Ania Byrcyn, finalistka programu The Voice of Poland na którą uwagę zwrócił mi mój syn Maciej, grający tu na gitarze basowej jednocześnie jej kolega z roku na wydziale Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. Ania zachwyciła mnie od pierwszych dźwięków, barwa jej głosu, interpretacje soulowych utworów i osobowość sceniczna kazały mi zrobić wszystko żeby zaśpiewała choć w dwóch utworach. Chciałbym, żeby było ich więcej ale wierzę, że to dopiero początek naszej współpracy. Na basie zagrał Maciej Sitkowski co dla mnie mnie ma wartość ogromną, bo przez długie lata nic nie zapowiadało, że syn zajmie się muzyką bardziej niż tylko jako hobby. Na pianie Rhodes gra Tomasz Białowolski, któremu dziękuję nie tylko za udział w samym nagraniu, za świetne sola i wypełnianie harmonii ale też za pomoc w przygotowaniu realizacji moich pomysłów.
Na saksofonach grają podobnie jak w sekcji rytmicznej, tata i syn, Jerzy i Dawid Główczewscy. Już w 2010 r. miałem przyjemność zagrać z obu panami i byłem pod wielkim wrażeniem, jak wspaniale się uzupełniają muzycznie i jak wspaniale potrafią ze sobą „rozmawiać” na instrumentach. Ich dialogi są tej płyty wartością samą w sobie i stąd umieszczenie jako Bonusu, ballady nagranej wcześniej wersji koncertowej. Z życzeniami przyjemnego słuchania...."
Mirosław Sitkowski
