fot.DUX |
Na płycie "Antoni Kątski - Piano Sonatas" znajdziemy dwie Sonaty fortepianowe niesłusznie zapomnianego w ostatnich latach krakowskiego kompozytora, pianisty, pedagoga i animatora życia muzycznego Antoniego Kątskiego (1816-1899).
Zarejestrowany jeszcze w ub.roku materiał jest znakomitą okazją do zapoznania się z utworami fortepianowymi jednego z najbardziej wszechstronnych polskich kompozytorów IX wieku, którego dorobek obejmuje także utwory symfoniczne i wokalne.
Sonaty fortepianowe Antoniego Kątskiego (ucznia samego Ludwiga van Beethovena) to utwory będące dowodem wielkiego kunsztu kompozytorskiego artysty i doskonale obrazują estetykę muzyczną ówczesnej epoki.
_________________________________________________
Anna Parkita: Antoni Kątski - Piano Sonatas
CD 2020, DUX 1682
program:
Antoni Kątski
Piano Sonata No. 1 in F major, Op. 156:
1. Allegro non troppo
2. Minuetto. Allegro vivace
3. Adagio
4. Rondo. Allegretto non troppo
Piano Sonata No. 2 in F minor, Op. 310:
5. Allegro moderato
6. Scherzo
7. Adagio
8. Finale. Presto ed appassionato
Anna Parkita - fortepian
_________________________________________________
tekst wydawcy:
Antoni Kątski (1816–1899) – wybitny pianista (koncertował niemal w całej Europie, ale i w Stanach Zjednoczonych, Indiach, Australii, Nowej Zelandii, Chinach czy Japonii), płodny kompozytor (autor ponad 400 opusów) i pedagog, animator życia muzycznego, przedstawiciel muzycznie utalentowanej familii, artysta wielowymiarowy, cieszący się sławą i uznaniem w Europie, a który, pomimo ogromnego wpływu, jaki wywarł na rozwój kultury muzycznej XIX wieku, jest obecnie zupełnie zapomniany, zarówno w Polsce, jak i na świecie.
Znakomita pianistka młodej generacji, Anna Parkita, przybliża niniejszą płytą twórczość jednego z najważniejszych ambasadorów polskiej muzyki epoki romantyzmu. Przedstawione na płycie dwie Sonaty fortepianowe (F-dur op. 156 i f-moll op. 310) są świadectwem gruntownego wykształcenia muzycznego i kunsztu kompozytorskiego Antoniego Kątskiego. Sonaty obfitują w najbardziej charakterystyczne cechy języka muzycznego kompozytora, jednocześnie zawierają cały wachlarz wyrazowy epoki, w której przyszło mu żyć.